Odpowiedź:
Wyjaśnienie:
KARTA PRACY JAK KOCHANOWSKI PIEŚNI II
Podmiot liryczny jest człowiekiem szczęśliwym, ponieważ jego wnętrze jest przejrzyste, niczym się nie martwi. Jest wolnym człowiekiem , bez zmartwień.
Źródłem radości są przemiany zachodzące w świecie przyrody, które mają wpływ na stan ducha i uczucia człowieka.
„Mało przed tym gołe były lasy (...), Teraz drzewa liście na się wzięły.” Zboża zaczynają kiełkować, rozkwitają kwiaty, ptaki wiją sobie gniazda. Wszystko budzi się do życia.
Teraz drzewa liście na się wzięły,. Polne łąki pięknie zakwitnęły;. Lody zeszły, a po czystej wodzie. Przyroda jest w okresie rozrodczym, wszystko zakwitło i jest zielone.
W trzech pierwszych strofach podmiot liryczny opisuje piękno budzącej się z zimy przyrody. Mówi: Teraz drzewa liście na się wzięły,/ Polne łąki pięknie zakwitnęły(...). Teraz prawie świat się wszystek śmieje,/ Zboża wstały, wiatr zachodny wieje;/ Ptacy sobie gniazda omyślają (...). "Radość świata"nie zawsze jednak przekłada się na poczucie harmonii i spokoju poszczególnych ludzi.
Warunkiem szczęśliwego życia jest kondycja ludzkiego sumienia. Tylko wtedy, gdy nie ciąży na nim żadne ciężki przewinienie, możliwe jest odczuwanie szczęścia
Taki człowiek taki nie musi korzystać z żadnych używek i surogatów prawdziwego szczęścia. („Temu wina nie trzeba przylewać/ Ani grać na lutni, ani śpiewać.”)
Taka osoba nie dostrzega otaczającego piękna, nie odczuwa przyjemności wypływającej z drobnych, codziennych czynności, nie wzruszają go pieśni, ani skierowane do niej słowa. Jest smutna z powodu nieczystego sumienia:” Ale kogo gryzie mól zakryty,/ Nie idzie mu w smak obiad obfity;/ Żadna go pieśń, żadny głos nie ruszy,/ Wszystko idzie na wiatr mimo uszy.”
Poeta zwraca się do "dobrej myśli", którą prosi, by towarzyszyła człowiekowi zawsze, zarówno w smutku, jak i w radości.
Dobra myśl- nadzieja, optymizm, pokrzepienie
