Odpowiedź:Po drugiej wojnie światowej, pod koniec lat 40. ubiegłego wieku, na wsi mieszkało ok. 2/3 ludności kraju. Powojenny przyrost zaludnienia miast powodował, że już w 1966 r. ludność wsi stanowiła tylko połowę populacji krajowej, a pod koniec wieku – ok 38%. Działo się tak, mimo że w całym tym okresie przyrost naturalny ludności wiejskiej (liczony na tys. ludności) był wyższy na wsi niż w mieście. Oznacza to, że na proporcje ludności wiejskiej i miejskiej oddziaływały poza przyrostem naturalnym także inne czynniki. Upraszczając (bo pominięto migracje zagraniczne) były to mi-gracje w przekroju wieś – miasto oraz te korekty podziału administracyjnego, które zmieniały status całych miejscowości z wiejskiego na miejski lub odwrotnie albo też włączały do miast sąsiednie obszary o statusie wiejskim lub wyłączały z miast obszary, które status miejskich traciły. Oczywiście, wyższy przyrost naturalny na 233wsi niż w mieście był czynnikiem działającym na wzrost udziału ludności wiejskiej, w przeciwnym kierunku oddziaływały pozostałe czynnik.
