Co sądzisz o poglądzie Sokratesa, według którego samopoznanie prowadzi do odkrycia cnoty i stawania się lepszym człowiekiem? Czy faktycznie możemy odnaleźć we własnej duszy (rozumie) zalecenia wystarczające do tego, aby czynić dobro? Być może, nie jest to warunek wystarczający? Jakie inne czynniki pozwalają nam odkryć dobro? Pomyślcie nad przykładem postaci filmowej lub literackiej, która zmienia się na lepsze. Dlaczego doszło do pozytywnej zmiany? Co było najważniejsze – odkrycie „prawdy o sobie”, życiowe okoliczności, wpływ innej osoby czy jeszcze inne (np. religijne czy światopoglądowe) przesłanki?