Odpowiedź :
Odpowiedź:
„Każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku”, a „Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko”. Dzięki podróżom zdobywamy nowe doświadczenia, poszerzamy wiedzę, uczymy się i kształcimy. Tak samo było w przypadku Małego Księcia, bohatera książki napisanej przez Antoine de Saint-Exupery. Chłopiec odwiedził siedem różnych planet, na pierwszej mieszkał król, później Próżny, Pijak, Bankier, Latarnik, Geograf, a ostatnią planetą, którą odwiedził, była Ziemia.
Mały Książę mieszkał na małej planecie, miał tam trzy wulkany, w tym jeden wygasły, który służył mu jako krzesełko. Posiadał też różę, którą się opiekował, mimo jej ciągłych narzekań. Jednak czuł się bardzo samotny, dlatego opuścił swoją planetę i postanowił podróżować w poszukiwaniu przyjaciół. Początkowo nie było łatwo, gdyż mieszkańcy czterech pierwszych planet zajmowali się wyłącznie sobą, nie robili nic pożytecznego. Król - szukał poddanego, Próżny - nie dzieli się z nikim, Pijak - ciągle pił, żeby zapomnieć o wstydzie, że pije, a Bankier - ciągle liczył, bo dla niego najważniejsze były rzeczy materialne. Po tych podróżach Książę stwierdził, że: „Dorośli są bardzo dziwni. Nigdy nie potrafią sami zrozumieć dzieci”, zapominają, że kiedyś sami byli dziećmi.
Chłopiec podróżował dalej. Gdy znalazł się na planecie Latarnika, pomyślał, że: „Tylko ten człowiek mógłby być moim przyjacielem, lecz jego planeta jest za mała. Nie ma miejsca dla obu”, więc poszedł dalej. Trafił do Geografa, dla którego liczyły się tylko rzeczy wieczne, więc nie interesował się ludźmi, z nim także Książę nie mógł się zaprzyjaźnić.
Później trafił na Ziemię, tam nauczył i dowiedział się najwięcej, poznał najważniejsze wartości i uczucia. Spotkał pilota samolotu, który z powodu awarii maszyny, musiał lądować. Zdaniem chłopca pilot był jedynym rozsądnym człowiekiem, patrzył na świat oczami dziecka. Doskonale rozumiał chłopca i pomógł mu udowodnić, że kocha różyczkę. Chłopiec na Ziemi spotkał także żmiję, która obiecała mu pomóc w powrocie do domu. Poznał lisa, który wytłumaczył znaczenie słowa przyjaźń. Powiedział, że początkowo wszystkich traktujemy jednakowo, dopiero po oswojeniu wydaje nam się kimś wyjątkowym i bliskim. Jednak „Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś”. Kiedy Książę trafił do ogrodu pełnego róż, zrozumiał niepowtarzalność i wyjątkowość swojej różyczki, którą pozostawił samotnie bez opieki. „Tego, co najważniejsze, zobaczyć nie można. Oczy są ślepe. Szukać należy sercem”. Mały Książę postanowił wrócić do swojej ukochanej i efemerycznej róży. Poprosił o pomoc żmiję, gdy go ukąsiła, powiedział, że zbyt ciężkie ciało zostawia na Ziemi, zabiera tylko to, co najważniejsze. Wpatrując się w niebo, książę zastanawia się czy „Gwiazdy świecą tylko po to, aby każdy mógł znaleźć swoją?” Uwielbiał je, były piękne, a jednocześnie tajemnicze. Mógł je podziwiać wszędzie, gdzie był, wystarczyło tylko, że spojrzał w górę.
Książka „Mały Książę” skłania do przemyśleń nad rzeczami prostymi i oczywistymi, a jednocześnie mającymi wielkie znaczenie. „Zawsze wydaje się, że w innym miejscu będzie lepiej”, ale to, czego szukamy, jest blisko nas, dlatego powinniśmy doceniać to, co mamy. I zdać sobie sprawę, że „Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidzialne dla oczu”.