Odpowiedź :
Określenie "mała stabilizacja" dotyczyło lat 50. i 60. XX wieku w PRL-u. Jest to okres, gdy władzę przejął Władysław Gomułka i całkowicie zmienił kurs partii i rządów. Przede wszystkim wprowadził odwilż - to znaczy wypuścił z więzień wielu ludzi, zaprzestał stosowania represji na całym społeczeństwie, a także pozwolił na - co prawda kontrolowany, ale jednak - rozwój kulturalny. Zaczęto sprowadzać książki z Zachodu, pisano tłumaczenia wcześniej niedozwolonych dzieł. Rozwijał się teatr i wielka kinematografia Polska, która osiągnęła prawdziwy sukces. Podwyższyła się też nieco stopa życiowa, choć nadal na półkach były braki, a samochód osobowy był prawdziwym luksusem. Mimo to, okres "małej stabilizacji" jest oceniany całkiem nieźle w pamięci naszych dziadków, a także przez historiografię. Na pewno wypada o niebo lepiej w porównaniu ze strasznymi czasami stalinowskimi, w których do więzień wsadzano nawet za żarty polityczne, a władza próbowała przeniknąć myśli człowieka - partyjna propaganda nie miała końca, a na dodatek panował kult wodza - Bolesława Bieruta.
Okres małej stabilizacji charakteryzował się tym, że nieznacznie też podniosły się oczekiwania ludzi. Rósł konsumpcjonizm i ludzie, zwłaszcza ci z lepiej usytuowanych grup społecznych, zaczęli oczekiwać od życia trochę więcej. Jednak od drugiej połowy lat 60. swobody, nawet te kulturalne, były ograniczane, a poziom życia spadał. Gomułka zaczął tracić kontrolę nad gospodarką, dlatego jak najszybciej trzeba było znaleźć nowego wroga klasowego ( marzec 1968).