Odpowiedź :
Odpowiedź: Jak uwolnić się od "gęby" przyprawianej nam przez innych, interpretacja utworu "Ferdydurke" W. Gombrowicza.
Gombrowicz pisze: "nie ma ucieczki prze gębą, jak tylko w inna gębę, a przed człowiekiem schronić się można tylko w objęciach innego człowieka".
Autor próbuje przestrzec śmiałków usiłujących uwolnić się od "gęby", uciec od niej. Są oni z góry skazani na klęskę. Ucieczka jest możliwa jedynie z "gęby" w "gębę", czyli zawsze pozostaje przypięta do nas jakaś "gęba". Potwierdza to wędrówka Józia, głównego bohatera utworu. Szkoła, gdzie demaskowana jest niedojrzałość chłopów, stancja u Młodziaków, gdzie wytykano im małostkowość i kołtunerię (udawanie nowoczesnego podejścia do córki). czy, w końcu, ucieczka Józia z kolejną "gębą" - Zosią.
Należy podkreślić, że Gombrowicz stworzył osobistą koncepcję relacji człowieka ze społeczeństwem i kulturą, która polega na "więzieniu w formie". Jednak autor sam domaga się wyzwolenia z takiej konwencji. Jednocześnie doskonale wie, że człowiek nie może odizolować się od zbiorowości, bo to ona i forma narzucona przez nią jest niezbędna do znalezienia swojego miejsca w świecie.
Wyjaśnienie:
"Ferdydurke" to jedno z najbardziej znanych dzieł XX wieku. Nowatorskie i oryginalne, przesycone jest ironicznym stylem autora, który szyderczo naśladuje stereotypowe wzory i łamie konwencje schematów zachowań. W utworze autor stworzył specyficzną dla siebie nomenklaturę, której znajomość jest niezbędna do interpretacji dzieła.
Robienie gęby oznacza narzucanie komuś własnego punktu widzenia. Józio próbuje uciec od nałożonej gęby, ale jak pisze autor, można to zrobić tylko w inną gębę.