Słowa odnoszące się do krzaku róży oraz limby z cyklu sonetów Jana Kasprowicza „Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach” wraz z interpretacją.
Krzak dzikiej róży jest samotny, senny i zadumany. Przedstawiony został jako tajemniczy, lśniący i piękny. Rosnąca obok niego limba jest stara, próchniejąca i pleśniejąca. Jest uosobieniem upadku, brzydoty i starości. Przedstawiona została jako kontrast do pięknego krzaku róży.
Kasprowicz w pierwszych trzech zwrotkach ukazać chce nam magię i piękno natury, aby w ostatniej zwrotce zestawić je z zupełnie odmiennym obrazem limby. Zabieg ten przypominać ma nam o przemijalności piękna i tym, że nawet świat przyrody, tak niesamowicie piękny, ma też w sobie odrobinę brzydoty.
Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach to cykl czterech sonetów autorstwa Jana Kasprowicza wydany w tomiku „Krzak dzikiej róży”. Sonety opisują piękno górskich krajobrazów, a osoba mówiąca w wierszach stara się uchwycić emocje zmieniającej się natury.
#SPJ1
