Odpowiedź:
Ziemie polskie ze względu na toczące się na nich działania oraz rabunkową gospodarkę krajów zaborczych, wywożących wszystko, co mogło się przydać do rozwoju własnych państw, uległy ogromnemu zniszczeniu.
Polska po odzyskaniu niepodległości była państwem zróżnicowanym wewnętrznie. Ziemie trzech zaborów bardzo się różniły między sobą. Rzeczpospolita była państwem zacofanym pod względem gospodarczym. Dominowało rolnictwo (na wsi żyło około 75% ludności).
Po wojnie na ziemiach polskich nadal funkcjonowały pieniądze państw zaborczych. Dlatego w styczniu 1924 r. Władysław Grabski wprowadził nową walutę - złoty (był on równy frankowi szwajcarskiemu). Ustalono kurs w relacji 1800000 marek polskich za jednego złotego.
Złe stosunki z największymi sąsiadami.
Spośród najbardziej niekorzystnych zjawisk społecznych w II RP nie udało się zlikwidować bezrobocia, szczególnie dostrzegalnego w miastach. Brak pracy i bieda prowadziły do wybuchów niezadowolenia społecznego – najczęściej w formie strajków i manifestacji ulicznych.
Problem stanowiły również różnice występujące między poszczególnymi częściami Polski w poziomie rozwoju gospodarczego, które wynikały z wcześniejszej przynależności do trzech różnych państw.
Wojna celna rozpoczęta przez Niemcy w 1925 r. Niemcy, które były głównym odbiorcą polskiego węgla i na mocy postanowień wersalskich kupowały go dotąd po cenach preferencyjnych dla Polaków, wstrzymały import tego surowca. Polska odpowiedziała zakazem przywozu towarów niemieckich. Wtedy Niemcy zaczęły bojkot innych produktów polskich. Władze niemieckie nie ukrywały, że ich polityka ma na celu wywołanie w Polsce kryzysu ekonomicznego.
Wyjaśnienie:
