Odpowiedź:
Region podlaski charakteryzowało duże znaczenie śpiewów i stosunkowo mniejsze muzyki instrumentalnej, która rozwinęła się tam, jak się wydaje, stosunkowo późno (w drugiej połowie XIX w.), w związku z czym wchłonęła wiele cech miejskiej muzyki popularnej. Pod względem repertuaru miała w pewnej mierze charakter drobnoszlachecki, w związku z częstymi na Podlasiu zaściankami tzw. szlachty zagrodowej. Podlaska kapela ludowa składała się ze skrzypiec i bębna jednomembranowego, a od lat trzydziestych (XX w.) także harmonii. Niekiedy używano dużego bębna dwumembranowego. Do obecnych czasów ludowa praktyka instrumentalna zachowała się w tym regionie w niewielkim tylko wymiarze.
