Odpowiedź :
Przedstawiciele różnych gatunków, które żyją we wspólnym środowisku wchodzą w relacje między sobą. Wyróżniamy siedem różnych rodzajów oddziaływania miedzygatunkowego. Najbardziej rozpowszechionymi i najbardziej znanymi typami są roślinożerność oraz drapieżnictwo. Nie mniej powszechne jest pasożytnictwo. W tej relacji jeden gatunek żyje kosztem drugiego, często w jego ciele (pasożyty wewnętrzne) lub na jego ciele (pasożyty zewnętrzne). Czerpanie korzyści przez pasożyty oznacza straty dla żywiciela (gospodarza) i doprowadza do jego degradacji lub nawet śmierci. Dobrze znane pasożyty zewnętrzne to pchły, wszy i pluskwy, które bytują na skórze zwierząt i ludzi i żywią się ich krwią. Zwierzęta te nacinają skórę za pomocą specjalnie przystosowanych do tego zadania narządów. Wsza głowowa dodatkowo wykształciła specjalne odnóża, które ułatwiają jej przytwierdzanie się do głowy i poruszanie się po włosach. Żaden z wymienionych pasożytów nie jest w stanie uśmiercić swojego żywiciela samym wysysaniem krwi, jednak roznoszone przez nie choroby są lub były dla ludzi śmiertelne, np. tyfus plamisty. Poznane wcześniej pasożyty wewnętrzne to motylica wątrobowa, tasiemiec i owsiki, dla których człowiek jak i inne zwierzęta np. bydło są żywicielem ostatecznym - zwierzęta te w układzie pokarmowym takiego żywiciela osiągają dojrzałość płciową. Nowe, przyszłe pokolenie pasożytów wydalane jest na zewnątrz w postaci larw i po odnalezieniu żywiciela pośredniego kontynuuje cykl rozwojowy. Równie bogaty jest świat pasożytów roślinnych - parazytofiów. Jednym z nich, szczególnie widocznym zimą, gdy drzewa pozbawione są liści jest jemioła. Jemioła jest semiparazytem gdyż posiada zdolność fotosyntezy i sama może wytwarzać substancje pokarmowe, ale do ich syntezy potrzebuje substancji mineralnych, które pobiera od swojego drzewa-gospodarza.