Wielu wybitnych ludzi było niedocenienionych przez społeczeństwo za życia, a dopiero pośmierci przez kolejne pokolenia, np.:
- Sokrates - filozof grecki, któremu Ateńczycy kazali wypić kielich trucizny, a potem postawili mu statuę ze złota i był powszechnie opłakiwany i czczony
- Dante Alighieri - wybitny poeta włoski, autor „Boskiej komedii“ (narodowa epopeja Włoch). Wygnany z kraju, a po śmierci w jego ojczyźnie zbudowano mu dwa groby: w Rawennie i we Florencji. Odtąd był otaczany przez Włochów wielką czcią
- Krzysztof Kolumb - podróżnik, żeglarz, sławny z odkryć geograficznych (Ameryki). Za życia trzymany w więzieniu. Po śmierci zrobiono mu aż trzy groby: w Hiszpanii, na Saint Domingo i na Hawanie i otoczono go uwielbieniem
- Camoens - portugalski poeta, za życia był żebrakiem, został okaleczony (jednooki i beznogi) i skazany na wygnanie. Potem szukano go wśród prochów na cmentarzu komunalnym, by wykonać mu grób
- Tadeusz Kościuszko - generał polski i amerykański. W Polsce dowodził insurekcją, w Ameryce bojownik o wolność Stanów Zjednoczonych. Zmarł w zapomnieniu i osamotnieniu. Dopiero po śmierci stał się bardzo sławny i ma dwa groby: w Solurze i w Krakowie
- Napoleon Bonaparte - wybitny wódz, który zawojował Europę, więziony, zmarł na wygnaniu i w niewoli na Wyspie św. Heleny. Po śmierci Francuzi czcili go jak Boga, otoczyli kultem.
