Odpowiedź:
Reforma kluńska była serią zmian w ramach średniowiecznego monastycyzmu. Reformy koncentrowały się na przywróceniu tradycyjnego życia w klasztorach. Klasztory powinny zachęcać do produkcji dzieł sztuki. Powinny także opiekować się ubogimi.
Nazwa reformy pochodzi od Opactwa Cluny w Burgundii. Zaczęło się tam w zakonie benedyktynów. Reforma została w dużej mierze przeprowadzona przez Saint Odo. Rozszerzyła się na Francję (Burgundię, Prowansję, Owernię, Poitou), Anglię oraz znaczną część Włoch i Hiszpanii.
Reforma została ogłoszona, ponieważ w zakonie benedyktyńskim istniała korupcja. Ludzie myśleli, że ta korupcja przyszła, ponieważ ludzie, którzy nie byli kapłanami, a którzy pochodzili spoza klasztorów, ingerowali w nie. Klasztor Benetyktynów potrzebował ziemi. Ta ziemia została dana przez Feudalnego pana. Dając tę ziemię, pan stałby się patronem klasztoru. Często jednak domagał się prawa do ingerencji w sprawy klasztoru. Reforma Cluny była próbą zmiany tej praktyki. Myślano, że bardziej samodzielny opat odniósłby lepszy sukces w egzekwowaniu reguły zakonu. Wilhelm z Akwitanii założył pierwszy klasztor w Cluny w 910 r. z nowym postanowieniem, że klasztor będzie podlegał bezpośrednio papieżowi, a nie miejscowemu panu. Oznaczało to zasadniczo, że klasztor będzie niezależny, ponieważ władza papieża była w dużej mierze teoretyczna w tej odległości.
W okresie swojej świetności (ok. 950-c.1130) ruch Cluniac był jedną z największych sił religijnych w Europie. Wśród najbardziej znaczących zwolenników reform byli papież Urban II, Lambert z Hersfeld i opat Richard z Saint Vannes w Verdun. Kluńczycy byli zwolennikami koncepcji Pokoju Bożego, a także pielgrzymek do Ziemi Świętej.
Wyjaśnienie:
Tyle znalazłem
