Notatka biograficzna:
Juliusz Słowacki, urodzony 4 września 1809r., zmarł 3 kwietnia 1849r. w Paryżu. Jego ojciec był profesorem literatury, a matka prowadziła salon literacki. W 1828r. skończył studia prawnicze. Pisał patriotyczne wiersze i hymny motywujące Polaków do walki z zaborcami. W 1832r. wydane zostały jego poezje. Podróżował po Grecji, Egipcie, Palestynie i Syrii. Nigdy się nie ożenił. Żył z pieniędzy, które przesyłała mu matka. W 1927r. jego szczątki zostały przetransportowane do Polski z polecenia Marszałka Józefa Piłsudskiego. Znajdują się teraz na Wawelu, obok szczątków Adama Mickiewicza.
Geneza:
Utwór Juliusza Słowackiego "W pamiętniku Zofii Bobrówny" powstał 13 marca 1844 roku w Paryżu. Poeta poznał matkę Zosi – Joannę Bobrową już w 1831 roku w Dreźnie. Spotkali się ponownie w 1841 roku w Paryżu. Wtedy też zaprzyjaźnił się z Joanną Bobrową i jej córkami – Ludwiką i Zofią. Szczególnie lubiana była młodsza z dziewczynek, nazywana przez niego "Zosieńką", "Sofinetką" oraz "cukrzaną Zośką". Kiedy spotkali się ponownie w Paryżu – Joanna wraz z córkami wracała wtedy do Polski – Słowacki w ciągu trzech dni napisał dla każdej z nich wiersz. Jako pierwszy powstał utwór dla Zosi, która miała wtedy prawdopodobnie około dwunastu lat. Nie wiadomo, czy jeszcze kiedyś się spotkali.
Wiersz "W pamiętniku Zofii Bobrówny" został wydany dopiero w 1866 roku w pierwszym tomie Pism pośmiertnych wydanych przez Antoniego Małeckiego. Zofia mogła go wtedy przeczytać. Sama zaś dożyła aż do XX wieku. Zmarła w 1904 roku.
