Odpowiedź :
Odpowiedź:
Wyjaśnienie:
1. - Turcy mieli stronie polskiej za złe, że miesza się w sprawy wewnętrzne Mołdawii, którą uważali za swoją strefę wpływów. W tym przypadku zarzut dotyczył przede wszystkim wielkich magnatów, którzy dość samowolnie poczynali sobie na kresach południowo-wschodnich Rzeczypospolitej.
- Najazdy tatarskie na ziemie polskie (chanat tatarski na Krymie w 1475 roku popadł w zależność lenną od Turcji). Najazdy te były bardzo wyniszczające i tragiczne dla ludności zamieszkującej kresy południowo-wschodnie, ponieważ organizowano je głównie dla zdobycia niewolników (jasyru).
- Pogorszenie stosunków nastąpiło na początku wojny trzydziestoletniej, w czasie powstanie antycesarskiego w Czechach i na Węgrzech. Zygmunt III Waza wysłał w 1619 roku do Siedmiogrodu oddziały lisowczyków na pomoc Habsburgom. Turcy sympatyzowali z obozem antycesarskim. Interwencję polską potraktowali więc jak najgorzej i rozpoczęli przygotowania do wojny, z tym większym przekonaniem, że Kozacy w 1620 roku spalili Warnę.
2.Ważnym wydarzeniem było najazd na Wiedeń przez księcia Siedmiogrodu. Zwrócił się on o pomoc do Polski, gdyż wiązał go z nią potajemny traktat. Ówczesny król – Zygmunt III Waza, musiał się zgodzić. Pomoc ta okazała się dla Rzeczpospolitej zgubna, ponieważ właśnie dlatego Turcy, rok później, najechali na Polskę. Interwencja oddziałów lisowczyków w Siedmiogrodzie i spalenie przez Kozaków Warny w 1620 roku stały się bezpośrednimi przyczynami rozpoczęcia wojny polsko-tureckiej.
3. Z jego postanowień wynikało, że Polska stawała się lennikiem Imperium Osmańskiego, któremu musiała płacić coroczny haracz. Stąd jego postanowienia uznano w Polsce za upokarzające i na nowo rozpoczęto wojnę z Turcją.
4. Pokonał Turków w bitwie pod Chocimiem. Zwycięstwo to przyniosło mu popularność, a rok później został królem.
5. Wszystko się tyczy o bitwy pod Wiedniem, którą też inaczej nazywają Odsieczą Wiedeńską lub rzadziej Wiktorią Wiedeńską. Walka stoczona 12 września 1683 pod Wiedniem między wojskami polsko-austriacko-niemieckimi pod dowództwem króla Jana III Sobieskiego a armią Imperium Osmańskiego pod wodzą wezyra Kara Mustafy. Zakończyła się klęską Osmanów, którzy od tej pory przeszli do defensywy i przestali stanowić zagrożenie dla chrześcijańskiej części Europy.
6. Zbroja husarska (starszy typ) - Składa się z napierśnik czterofolgowy z emblantem krzyża kawalerskiego i medalionem z NMP, naplecznik, obojczyk i naramienniki z mosiężnymi lamówkami i rozetkami, szyszak o dzwonie kulistym, z nakarczkiem, Policzkami i nosalem. Para skrzydeł umocowanych na napleczniku za pomocą mosiężnych obsadek dodano XIX lub XX w.
Proporce do kopii husarskich - Zachowały się bardzo nieliczne. Ten okaz, z karmazynowego jedwabiu, zdobią: u góry emblemat krzyża kawalerskiego i skrzyżowane szable, na ogonach zaś wizerunki wężów o błękitnych oczach i złotym wieku w kształcie strzały.
Kopia husarska - Głowna broń tej jazdy, w zasadzie był przeznaczona do użytku jednorazowego, jej drzewce bowiem, dla lekkości wydrążone, kruszyło się przy uderzeniu. Nieliczne zachowane kopie są na pewno typu paradnego.
Siodło husarskie - Wykształcone w Polsce w XVI w. Stanowi udaną kombinacje cech wschodnich i zachodnich. Ma futrowanie pokryte czerwonym suknem i takież poły na brązowej skórze. Zdobią je srebrne okucia i sznur. Wysoki półokrągły łęk tylny służył mocnym oparciem przy uderzeniu kopią.
Zbroja husarska kompozytowa - Złożona z części różnego pochodzenia i różnych okresów. Napierśnik należy do typu starszego, używanego mniej więcej do 1675 r. Zaopatrzono go w późniejsze folgowe nabiodrki i skrzydło zapewne XX-wieczne.
Napierśnik husarski typu ANIMA - Wczesna zbroja husarska używana na Węgrzech, w Austrii i w Polsce wywodziła się z lekkiej zbroi włoskiej zwaną aminą, napierśnik składa się z ośmiu żelaznych, kutych folg i dwóch folg pod ramiennych. Nity łączące elementy zbroi ozdabiano mosiężnymi rozetkami.
Kapalin husarski - W XVI w., obok szyszaka pochodzenia wschodniego, wykuwano dla husarii hełmy mające dzwon w formie żelaznego kapelusza zaopatrzonego w folgowy nakarczek, policzki i nosal.
Koncerz - broń biała wywodząca się od miecza, znana też w Polsce pod nazwą granat.
7. Victoria Wiedeńska, nie niosła za sobą żadnych korzyści politycznych. Spotkanie Króla z Cesarzem Leopoldem I, nie wypadło najlepiej, bowiem Cesarz zlekceważył Jakuba – syna Jana III a natępnie nie oddał szacunku zwycięskiemu wojsku. Jedynie zdobycze wojenne mogły być swojego rodzaju pocieszeniem dla Jana III Sobieskiego. Do Krakowa wysłano bowiem 80 wozów z uzbrojeniem, namiotami, kosztownościami , tkaninami, arrasami a nawet siodłami. Wszystko co miało jakąkolwiek wartość zostało zabrane przez Jana III Sobieskiego.