Odpowiedź:
PIEŚŃ I
Utwór rozpoczyna się kilkoma sentencjami skłaniającymi do refleksji. Pieśń I to także inwokacja, czyli zapowiedź wojny mnichów, których poznajemy podczas porannej dyskusji w refektarzu. Dominikanie martwią się, czy nikt nie okradł w nocy ich piwnicy zaopatrzonej w mocne trunki. Ojciec Pankracy proponuję współbraciom, aby wezwać na dysputę karmelitów.
PIESN II
Zakonnicy krzątają się po klasztorze. Ojciec Rajmund potyka się o próg i gubi pantofla, co traktuje jak złą wróżbę.Do klasztoru przybywa poselstwo białokapturnych, czyli dominikanów i proponuję wspólną dyskusję na temat ich prawa do szerzenia nauki. Po wyjściu posłów karmelici się naradzają, nie słysząc dzwonów wzywających ich na modlitwę.
PIESN III
Po obiedzie karmelici naradzają się, jakich argumentów użyć w dyskusji, aby zdobyć przewagę nad dominikanami. Jedni chcą przeprowadzić turniej w piciu a inni proponują otworzyć dawno zapomniana bibliotekę.
PIESN IV
Dominikanie przybywają na spotkanie i obie strony prezentują swoje przemowy. Krasicki porównuje braci zakonnych do antycznych herosów. Parodiuje także barokowe ale płytkie treściowo przemówienia.
PIEŚŃ V
Relacja z bitwy pomiędzy karmelitami a dominikanami, pełna humorystycznych epizodów. Konflikt zostaje zażegnany przez prałata, który wnosi do sali puchar napełniony wódką i w ten sposób godzi zwaśnione strony.
PIEŚŃ VI
Sielski opis pór roku zestawiony z pogłębiającym się upadkiem stanu duchowego oddającego się pijaństwu i obżarstwu.
Monachomachia stanowi krytykę duchowieństwa i próżniaczego trybu życia zakonników. Ma na celu ośmieszenie ich głupoty, piętnuje także plagę pijaństwa i obżarstwa.
