Tytułowy bohater opowiadania ,,Stary człowiek i morze’’ jest bardzo biednym człowiekiem. Całe życie łowił ryby w Golfstromie, ale nie dorobił się na tym majątku. Mieszka w nędznej chacie w niewielkiej wiosce koło Hawany, najcenniejszą własnością Santiago jest łódź z połatanym żaglem. Poza tym nie ma w domu nawet porządnej pościeli, zamiast poduszki podkłada pod głowę ubranie. Jest od lat wdowcem, nie ma dzieci.
Santiago jest bardzo szczupły, lecz niewiarygodnie silny. Na jego silnych rękach były blizny po ranach powstałych podczas zmagania z rybami. Skóra bohatera pokryta była ciemnymi plamami. Oczy bohatera były piękne. Miały kolor morza i miały w sobie blask.
Stary rybak nie traci optymizmu mimo wielu dni niepowodzeń (od osiemdziesięciu dni nie udał mu się żaden połów). Jest bardzo tolerancyjny, nie ma pretensji do Manolina, że przestał z nim pływać, skoro jego łódź okazała się salao (pechowa). Jednak, los się do niego uśmiechnął. Stary człowiek złowił ogromnego Marlina. Mimo tego, że był odważny, doświadczony, pełen energii i wigoru nie udało mu się ocalić ryby, która została pożarta przez rekiny. Również w tej sytuacji nie poddał się bez walki. Ze świadomością nieuchronnej klęski walczył z bestami do końca. Jest prawdziwym mężczyzną, w nikim nie szuka winnego, po prostu dźwiga się z katastrofy i podejmuje dalszą walkę z losem. Jego sposób na życie to konsekwentne wypełnianie swoich obowiązków.
Uważam, że Santiago to jeden z najbardziej interesujących bohaterów literackich. Był skromny, nie pragnął się wywyższać. Starzec był dobrym człowiekiem. Wyróżniał się odwagą, wielką wytrwałością, upartością oraz wytrzymałością. Warto naśladować Santiago, gdyż uważam, że nie był on zwykłym człowiekiem.
