a)
Podmiot liryczny rozpamiętuje przeszłość i życie obecne.
Okres dzieciństwa był „sielski anielski“ , szczęśliwy, płacze więc z tęsknoty za tym etapem życia.
Młodość była „górna i durna“ , przepełniona ideałami ale naiwna, łatwowierna i bezkrytyczna. Tu podmiot liryczny leje łzy z żalu wynikającego z porzucenia, niemożliwości zrealizowania ważnych idei.
Ostatni etap - „wiek męski“ czyli dojrzałe życie nazywa wiekiem klęski, ponieważ utracił ukochaną i ojczyznę, stał się wygnańcem. Tu łzy pełne goryczy i rozczarowania są wyrazem odczuwanego niespełnienia, nie zadowolenia ze swoich osiągnięć.
Podmiot liryczny idealizuje dzieciństwo, ale rozpacza nad nad życiem jako człowiek dojrzały, pogrążony w goryczy, smutku i bólu.
b)
Utwór otwierają i zamykają słowa: „Polały się łzy me czyste, rzęsiste” jest to powtórzenie, które tworzy klamrę kompozycyjną, dające efekt zamknięcia refleksji.
