Odpowiedź:
Jan Kochanowski odwoływał sie w piesniach do epikureizmu (gdy zalecał korzystanie z życia) i do stoicyzmu (gdy pisał o konieczności zachowania równowagi wewnetrznej). W pieśni IX z ks. II poeta odwołał się do stoicyzmu. Uważa bowiem, ze człowiek nigdy nie powinien tracić nadziei, bo w życiu raz jest dobrze, a raz źle. Trzeba mieć świadomość, że zawsze jednak po smutku przyjdzie radość, jak wiosna po zimie. Żeby być w tej sytuacji szczęśliwym, trzeba być spokojnym i cierpliwie znosić przeciwności losu oraz czekać na szczęśliwsze chwile, bo one nadejdą. NAjważniejsza w życiu jest więc równowaga wewnętrzna, niepoddawanie się nadmiernym emocjom. Ważna jest także wiara w Boga i ufaność, że nam pomoże.
Wyjaśnienie:
