Odpowiedź :
Odpowiedź:
Wyjaśnienie:
Zagadnienie historyczne określane w słownikach i encyklopediach mianem rewolucji przemysłowej ma swoje chronologiczne korzenie w końcu XVIII wieku, a cały proces trwał do końca I połowy XIX wieku, gdzieniegdzie nawet dłużej.
Rewolucją przemysłową nazywamy całokształt zmian zarówno technicznych, ekonomicznych jak i społecznych związanych z powstaniem przemysłu fabrycznego i nowoczesnej cywilizacji przemysłowej. Przewrót techniczny w owym czasie polegał na zastąpieniu ręcznej pracy przez maszyny, prymitywnej technologii przez technologię nowoczesną, produkcji pojedynczych wyrobów przez produkcję masową. Związany z tym przewrót ekonomiczny oznaczał zmiany w organizacji produkcji, charakterze przedsiębiorstw, w zasadach kalkulacji produkcji. Na przemiany struktury społecznej złożył się fakt spadku znaczenia rzemieślników, chłopów i wielkich właścicieli ziemskich przy wzroście znaczenia coraz liczniejszej nowej klasy robotników oraz burżuazji przemysłowej. Ten najważniejszy w dziejach nowożytnych przewrót dokonał się niejednocześnie i w niejednakowym stopniu w różnych krajach, a na wielkich obszarach świata do tej pory jeszcze nie nastąpił...
Ogromne przyspieszenie na tle ewolucji myśli naukowej i technicznej zaobserwowano najwcześniej ok. 1770 roku na terenach Wlk. Brytanii. Ekipa angielskich naukowców przyczyniła się do odkrycia wielu nowych pojęć, technologii, które miały wpływ na kształt i wizerunek XIX wieku a także dały początek wielu kolejnym odkryciom i rewolucjom, które „zbudowały” nasz wiek XX. Wśród wielu wynalazków, które się tam wówczas pojawiły, zasadnicze znaczenie miały innowacje w hutnictwie, włókiennictwie i energetyce. W hutnictwie główną rolę odegrały nowe metody wytapiania i obróbki żelaza, w których zastąpiono węgiel drzewny węglem kamiennym i koksem, co doprowadziło do skonstruowania nowego typu wielkich pieców, a także pieców do rafinacji surówki żelaza - pieców pudlingowych i zastąpienia kucia walcowaniem. Pozwoliło to na wytwarzanie dużych ilości produktów o jednakowych właściwościach i zapoczątkowało erę masowej produkcji żelaza, a tym samym przewrót w całej gospodarce. Rozwojowi hutnictwa towarzyszyło powstanie górnictwa węgla kamiennego i szybki wzrost wydobycia tego materiału. Zmieniła się nie tylko technika produkcji, ale i rozmieszczenie przemysłu: zagłębia węglowe stawały się odtąd zawsze okręgami przemysłowymi. Produkcja węgla zwiększyła się od 1815 do 1850 roku aż trzykrotnie. Produkcja żelaza ośmiokrotnie. W latach 1832-1870 Anglia weszła już w ostatnie stadium rewolucji przemysłowej. Około połowy XIX wieku główną gałęzią przemysłu staje się przemysł ciężki.