Odpowiedź:
W niektórych regionach (np. na Polesiu, Wołyniu, w Galicji Wschodniej) Polacy stanowili mniejszość.
Odrodzone państwo charakteryzowało się równymi prawami, bez względu na narodowość, wyznanie. Mniejszości narodowe posiadały pełne prawa polityczne. Funkcjonowały liczne ugrupowania polityczne - niemieckie, białoruskie, żydowskie.
Jeszcze w czasie zaborów w niektórych środowiskach wzrastała niechęć do Żydów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości sytuacja nie poprawiła się. Żydzi odgrywali ważną rolę zwłaszcza w handlu. Tylko w roku akademickim 1921/22 odsetek młodzieży pochodzenia żydowskiego na wyższych uczelniach wynosił 24%. Polacy domagali się ograniczenia liczby żydowskich studentów, a nawet całkowitego zakazu studiowania. Takie poglądy głosiła młodzież o poglądach narodowych. W II Rzeczpospolitej nie doszło do takich prześladowań jak np. w latach 30. w Niemczech. Polskie władze wspierały m.in. akcję syjonistycznych ugrupowań zmierzające do stworzenia państwa żydowskiego w Palestynie.
W opinii mniejszości narodowej Rzeczpospolita troszczyła się tylko o Polaków. Ludnośc niepolska czasem podejmowała działalność konspiracyjną wymierzoną w nasz kraj. Tak było w przypadku Ukraińskiej Organizacji Wojskowej, utworzonej w 1920 r. Miała ona za zadanie prowadzić walkę o niepodległą Ukrainę. Z czasem przekształciła sie w Organizację Ukraińskich Nacjonalistów. Członkowie tej organizacji dokonywali zamachów zbrojnych wymierzonych przeciwko państwu polskiemu. W 1934 r. z ich rąk zginął minister spraw wewnętrznych Bronisław Pieracki. Często podpalali polskie budynki.
Wyjaśnienie:
