Odpowiedź:
Jakub Jasiński (ur. 24 lipca 1761 w Węglewie; zm. 4 listopada 1794 w Warszawie) – szlachcic, poeta, inżynier, działacz polityczny, generał w okresie insurekcji kościuszkowskiej.
Urodził się w Wielkopolsce, w 1773 roku wstąpił do Szkoły Rycerskiej, gdzie wykształcono go inżyniera wojskowego. W 1783 roku został wykładowcą i wychowawcą macierzystej uczelni, w międzyczasie zaczął pisać (tworząc między innymi utwór Chciało się Zosi jagódek...), a od 1789 roku dowodził korpusem inżynierów w Wilnie. Wiosną 1792 roku został oddelegowany do budowy Kanału Królewskiego (Dniepr – Bug), następnie w randze pułkownika uczestniczył w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 roku, w trakcie której odznaczył się podczas obrony Brześcia nad Bugiem. Został w nagrodę odznaczony Krzyżem Kawalerskim Virtuti Militari. Kiedy jednak król przystąpił do konfederacji targowickiej, podporządkował się nowym władzom.
Tadeusz Reytan (Rejtan, Reyten) herbu Rejtan (ur. 20 sierpnia 1742 w Hruszówce, zm. 8 sierpnia 1780 tamże) – szlachcic, w 1773 poseł województwa nowogródzkiego na Sejm Rozbiorowy w Warszawie. Jego bohaterski opór przeciw skonfederowaniu Sejmu Rozbiorowego uznawany jest za jedną z ostatnich pozytywnych prób zastosowania liberum veto.
Tadeusz Kościuszko (1746- 1817) – inżynier wojskowy, generał polski i amerykański, bohater wojenny obu krajów. Tadeusz Bonawentura Kościuszko urodził się w 1746 roku w Mereczowszczyźnie. Uczył się w kolegium pijarów w Lubieszowie. Majątek miał w całości odziedziczyć jego brat, dlatego Tadeusz wybrał karierę wojskową.
Tadeusz Korsak herbu Korsak (ur. 1741 w Daniewie, zm. 4 listopada 1794 w Warszawie) – podczaszy połocki w latach 1775-1785, skarbnik połocki od 1767, sędzia ziemski wileński od 1787 roku, komisarz Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa wileńskiego w 1790 roku[1], generał-major ziemiański w powstaniu 1794 roku[2].
