Witaj!
Odpowiedź:
1. Treść Doliny Issy składa się z szeregu epizodów oraz dygresji. Kompozycja jest rwana i niespójna, choć pozornie ma formę kroniki tego, co istotne dla dojrzewania głównego bohatera, Tomasza Surkonta.
2. Miłosz przedstawia w Dolinie Issy dwa rodzaje demonów. W szczególności istoty wywodzące się z mitologii pogańskiej i folkloru polsko-litewskiego, niezbyt groźne, a niekiedy nawet przyjazne człowiekowi. Do tych ostatnich należą np. węże i dawne demony domowe.
3. Jest też typ demona przebiegłym i potężnym duchu, pragnącym upadku człowieka, np. pod postacią groteskowego Niemczyka. Jego natura jest nieprzenikniona.
4. Demony wydają się na stałe związane z doliną, a kluczowa jest tu rzeka, nad którą „rodzą się albo opętani, albo durnowaci” ludzie.
5. Pogaństwo oparte na irracjonalnym myśleniu magicznym przedstawia się na kartach powieści jako siła nieokiełznana, bo zgodna z Natur, obecną przede wszystkim pod postacią wody, powietrza i drzew.
6. Powieść kończy się sceną raczej pogodną – główny bohater, nad którym „diabły znad Issy pracowały (…) jak mogły”, samodzielnie powozi dwukonną bryczką, co można interpretować jako znak panowania nad własnym życiem.
Pozdrawiam - Antek :D
