Odpowiedź:
Ludzie mieszkali w jaskiniach, grotach i skalnych zagłębieniach. Posłanie ze skór dzikich zwierząt, miejsce pod ogień (palenisko) i kilka kamiennych narzędzi były całym wyposażeniem „domostwa”. W cieplejszym klimacie człowiek sporządzał prymitywne budowle, chroniące go przed deszczem, wiatrem czy zbyt intensywnym słońcem.
Były to szałasy zrobione z gałęzi i traw lub wydrążone w ziemi jamy - ziemianki. W klimacie chłodniejszym schronienia te dodatkowo ocieplane były skórami zwierząt. Zwierzęce skóry stanowiły również pierwsze odzienie ludzi.
Jeszcze większą rewolucją niż okiełznanie ognia było dla człowieka udomowienie zwierząt i nauka czerpania korzyści z uprawy roli.
Zmiana trybu życia z koczowniczego na osiadły miała wiele konsekwencji. Wspomniano już o konieczności budowania trwałych domostw. Domostwa takie wymagały trwalszych materiałów budowlanych. Zaczęto budować chaty z drewna, gliny lub kamiennych bloków. Na pokrycie dachu wykorzystywano słomę lub trzcinę. Kilka domostw zbudowanych obok siebie stanowiło osadę, zamieszkaną zwykle przez spokrewnione ze sobą rodziny.
