Odpowiedź :
Odnawialne źródła energii – źródła energii, których wykorzystywanie nie wiąże się z długotrwałym ich deficytem, ponieważ ich zasób odnawia się w krótkim czasie (surowce odnawialne). Takimi źródłami są słońce, wiatr, woda (rzeki, pływy i fale morskie), a także energia jądrowa w zamkniętym cyklu paliwowym[1][2][3], biomasa, biogaz oraz biopłyny[4]. Do energii odnawialnej zalicza się również ciepło pozyskane z ziemi (energia geotermalna), powietrza (energia aerotermalna), wody (energia hydrotermalna) oraz spalania biomasy. Przeciwieństwem źródeł odnawialnych są nieodnawialne źródła energii, czyli źródła, których zasoby odtwarzają się bardzo powoli bądź wcale: ropa naftowa, węgiel, gaz ziemny i uran pozyskiwany z kopalin[a]Odnawialne źródła energii zaspokajały w 2018 roku 17,9% zapotrzebowania ludzkości na energię (według REN21, w tym uwzględniono 6,9% zużycia przez tradycyjne opalanie drewnem i innego typu biomasą, oraz 11,0% – nowoczesne technologie OZE)[5], podczas gdy zgodnie z metodologią BP w 2018 roku wskaźnik ten wyniósł 10,9%[6] (firma ta pomija tradycyjne opalanie drewnem i inną biomasą).
Na początku XXI wieku światowe inwestycje w odnawialne źródła energii rosły w sposób wykładniczy. Było to spowodowane z jednej strony spadkiem ich cen, a z drugiej strony dopłatami wprowadzanymi przez wiele państw. Inwestycje te są przedmiotem toczącej się debaty. Zwolennicy odnawialnych źródeł energii wskazują na problemy związane ze spalaniem paliw kopalnych, stanowiących źródło około 80% energii dla ludzkości[b]: zanieczyszczenie środowiska, globalne ocieplenie i wyczerpywanie się zasobów. Ich przeciwnicy wskazują na wysokie koszty, niestabilność produkowanej energii, dodatkowe koszty ekologiczne i wątpliwy wpływ na zużycie paliw kopalnych.
W Polsce w 2016 roku według Eurostatu odnawialne źródła energii zaspokajały 11,3% zapotrzebowania na energię, a w roku 2017 było to 10,9%[7].