Proszę o policzenie ile to ma słów. Mały Książe jako bohater opowiadania poznaje świat ludzi dorosłych. W swoich wędrówkach poznaje nie tylko nowe planety ale również ich mieszkańców. Zdobywa w ten sposób wiedzę na temat ludzi dorosłych. Dowiaduje się, że ich świat jest pełen pośpiechu w pogoni za pieniędzmi, jest szary i czarny, oparty jedynie na dowodach naukowych.
W tym świecie roi się od ludzkiej bezmyślności, chęci dominowania nad innymi, skłonności do nałogów, braku wrażliwości i fantazji. Te wszystkie słabości czynią świat dorosłych niezmiernie skomplikowanym, pełnym zmartwień i smutków.
Przeciwieństwem tego jest świat dziecka, cechuje go bowiem wielka wyobraźnia i fantazja, bezinteresowność, zdolność do wielkich uczuć, nawiązywania przyjaznych stosunków z ludźmi i zwierzętami, delikatność na piękność. Jednak pomimo tego, że w utworze Mały Książe pokazane są różnice między światem ludzi dorosłych i dzieci, to można dopatrzeć się również wspólnych cech. Przecież dorośli lubią przenieść się czasami w świat fantazji i wspomnień z lat dziecięcych, szczególnie kiedy bywają smutki przychodzi im to łatwiej. Nawet pilot na Saharze uwierzył w Małego Księcia, rozmawiał z nim, wędrował i nawet nie był pewien czy widział oazę czy było to tylko złudzenie. Ale przetrwał, to znaczy że miał silną wolę i siłę przetrwania. Tak więc dorośli mają bardzo dużo cech łączących ich ze światem dzieci. Przecież oni też kiedyś byli dziećmi, nie od razu stali się dorosłymi, w niektórych zostało coś z tamtych czasów, tworzą zabawki, gry i zabawy, wiedzą co może zadowolić najmłodszych.
Uważam jednak że, świat dzieci nie ma nic wspólnego ze światem dorosłych, jest on sam dla siebie nie ma w nim zepsucia, zakłamania i fałszu. Bywa jednak smutek i zmartwienie, ale to tylko wtedy gdy dorośli nie wywiązują się z odpowiedzialności.​