Odpowiedź :
Odpowiedź:
Julka założyła szybko gruby szal i poprawiła czapkę. W górach nigdy nie było dla niej wystarczająco ciepło. Znudzonym wzrokiem wiodła po swoich koleżankach i kolegach z klasy, którzy skakali, biegali i zainspirowani obserwowali małego robaczka. Była wczesna jesień, a flora w górach już mieniła się wszystkimi kolorami jesieni: purpurą, ciemną zielenią, pomarańczem czy brązem. Pani wychowawczynia właśnie pocieszała najniższą dziewczynę, która upadła, ocierając sobie kolana.
Julia była już trochę znudzona. Wycieczka z klasą w góry nie zapowiadała się ekscytująco. Stała tak, rozglądając się, gdy nagle dostrzegła tajemniczą ścieżkę. Bardzo ją kusiło, by nią podążyć. Wzdłuż dróżki rosła jarzębina, a wszędzie unosiła się para. ,,Musi tam być jakieś źródełko'' - pomyślała. Zaintrygowana dziewczyna wyruszyła górskim szlakiem. Na korze jednego z drzew zauważyła znak szlaku dojściowego, który mówił wyraźnie: do źródła. Nie przyjrzała się jednak drzewu uważnie, ponieważ pod znakiem informującym o ujęciu wody był namalowany czerwony wykrzyknik, czyli: ,,Uwaga!'' Szła powoli, podziwiając piękno natury. W pewnym momencie ziemia pod jej nogami zaczęła mięknąć.
- Oj! - Zdążyła krzyknąć Julka, zanim wpadła do źródła. Ponieważ nie umiała pływać, zaczęła walczyć, by utrzymać się na powierzchni.
- Julia! - W jej stronę zaczęła biec Frania, koleżanka z klasy - Trzymaj się! Już podaję Ci linę! - I to mówiąc, rzuciła w ręce Juli bardzo mocną, sznurkową linę. Topiąca się dziewczyna szybko ją złapała i wyczołgała się na suchy ląd.
- Nic mi nie jest - Julia wypluła wodę.
- Co ty tu robiłaś? Dlaczego odłączyłaś się od grupy? Mogłaś utonąć! - Wykrzyczała z trwogą koleżanka Julii. - Jakie szczęście, że zauważyłam, że się oddalasz!
- I że kupiłaś w sklepie z pamiątkami tą linę - Julia wstała z ziemi, śmiejąc się.
- Racja!
Koleżanki przytuliły się do siebie i śmiejąc się wróciły do nauczycielki. Julia obiecała sumiennie, że już nigdy się nie odłączy od grupy. Obie przyjaciółki zapamiętały to zdarzenie jako początek ich wspólnej przyjaźni.
Wyjaśnienie: mam nadzieję, że pomogłam :3
Odpowiedź:
,,Na górskim szlaku ''
Razem z rodzicami wybraliśmy się w góry. Szliśmy tam górskim szlakiem wraz z innymi ludźmi.
Szlak byl ciężki do przejścia, lecz sie nie poddawaliśmy.
Kiedy tak szliśmy myślałam o tym jaka będę z siebie zadowolona kiedy wejdę na sam szczyt. Byliśmy strasznie zmęczeni wiec zatrzymaliśmy się na odpoczynek. Po odpoczynku ruszyliśmy dalej w drogę. Przy drodze rosło pełno drzew i kwiatów. Szliśmy i szliśmy kiedy dotarliśmy na sam szczyt rozłożyliśmy koc oraz przekąski. Kiedy zjedliśmy i odpoczęliśmy wyruszyliśmy na drogę powrotną.
Bardzo mi się podobała ta wycieczka i jestem bardzo z siebie zadowolona. Mam nadzieje ze jeszcze kiedyś to powtórzę.
Wyjaśnienie:
Nie liczyłam ile jest słów