Wielki Goblin - władca goblinów, został zabity przez Gandalfa. Uwięził całą kompanię i byłby z pewnością pozabijał krasnoludy, gdyby nie pomoc maga.
Wódz Orłów - orzeł, dzięki któremu kompanii udało się uratować przed wargami i goblinami. Gandalf oddał kiedyś orłom przysługę, lecząc groźną ranę ich władcy, teraz miały okazję się odwdzięczyć. Ich siedzibą były Góry Mgliste. Wódz Orłów i jego drużyna przenieśli kompanię na właściwy szlak wędrówki. Okazały się grzeczne i szlachetne, pożegnały krasnoludy, Bilba i Gandalfa słowami: „Gdziekolwiek zawędrujecie, bądźcie zdrowi i niech was gniazda wasze przyjmą szczęśliwych u kresu podróży!”.
Thorin Dębowa Tarcza - okazał się uparty - skarby nieco zachwiały jego poczucie sprawiedliwości, nie umiał się oprzeć wrodzonej krasnoludom chciwości. Dlatego nie chciał obdarować ludzi z Miasta na Jeziorze częścią skarbów, choć one im się należały, ponieważ Bard zabił smoka, a miasto z powodu „wizyty” krasnoludów w Samotnej Górze zostało narażone na zniszczenie przez Smauga. W końcu Thorin jednak wziął udział w bitwie Pięciu Armii jako sojusznik sił dobra i został tam ciężko ranny. Beorn wyniósł go na swoich barkach z pola bitwy. Krasnolud nie powrócił do zdrowia. Na wieść o śmierci Smauga, krasnoludowie ufortyfikowali się w Ereborze. Gdy zjednoczona armia leśnych elfów i ludzi znad zrujnowanego miasta Esgaroth przybyła pod górę, Thorin odmówił im udzielenia zapłaty, do czasu gdy król Leśnego Królestwa, Thranduil, wycofa swoje wojska. W tej sytuacji Bard ogłosił oblężenie góry, do czasu gdy krasnoludy zmienią zdanie. Thorin już w tym czasie za pomocą kruków porozumiał się ze swym krewnym Dáinem Żelazną Stopa władającym Żelaznymi Wzgórzami, aby ten sprowadził armię pod górę. Thorin który pożądał tylko bogactw był gotów stoczyć bitwę i zagłodzić się w Ereborze, byle tylko nie oddać złota ludziom. Zaniepokojony uczestnik jego wyprawy Bilbo Baggins, nie chciał dopuścić do przelewu krwi i zabrał najcenniejszą rzecz rodu Durina, liczącą się więcej iż cały skarb dla Thorina - Arcyklejnot Thráina i oddał go ludziom i elfom, a ci użyli go jako karty przetargowej w rokowaniach, Krasnolud zgodził się dostarczyć zapłatę ludziom jednak wygnał z góry Bilba który przyznał się do kradzieży klejnotu.
Thranduil – postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia, Sindar, król elfów leśnych z północnej części Mrocznej Puszczy, nazywanej Leśnym Królestwem; syn Orophera i ojciec Legolasa. Występuje w Hobbicie (nosi tam miano król elfów). Thranduil znany był ze swojej niechęci do krasnoludów (wspólna cecha wśród jego rodu). Przyczynił się do wypędzenia Czarnoksiężnika z Dol Guldur. Uwięził w swojej fortecy Kompanię Thorina, jej członkowie zdołali jednak uciec. Thranduil poprowadził swoją armię po śmierci smoka Smauga do Ereboru, domagając się należących do jego rasy bezcennych diamentów i kolii; jego sprzymierzeńcami stali się ludzie z Miasta na Jeziorze. W wyniku roszczeń elfów i ludzi bliskie było dojście do bitwy z krasnoludami, jednak obie strony pojednały się na wieść o nadchodzącej armii goblinów pod wodzą Bolga. Thranduil wraz ze swoimi wojskami wziął udział w Bitwie Pięciu Armii, w której orkowie ponieśli wielką klęskę.
Elrond (sin. Kopuła Gwiazd) – półelf, syn Eärendila i Elwingi, brat Elrosa, władca Imladris, członek Białej Rady.Wywodził się on wraz z bratem z Trzech Rodów Edainów, lecz miał w żyłach także krew Eldarów i Majarów, odziedziczoną po Idril z Gondolinu i Lúthien, córce Meliany. Elrond półelf był synem Eärendila i Elwingi, prawnukiem Lúthien. Miał brata bliźniaka, Elrosa. Urodził się w Przystani Sirionu w Beleriandzie w Pierwszej Erze. Wraz z bratem zostali schwytani i wychowani przez Maedhrosa i Maglora. Choć na początku nie było wielkiej miłości między synami Eärendil'a a Synami Fëanora, w końcu Maglor zlitował się nad nimi oraz pielęgnował ich i ostatecznie pokochał. Po Wojnie Gniewu Elrond i Elros opuścili niewolę i udali się do Lindonu. Po pokonaniu Melkora pod koniec Pierwszej Ery Valarowie pozwolili mu wybrać, do której rasy chce należeć – ludzi czy elfów. Zdecydował dołączyć do tych drugich. Został ich władcą o wielkiej mądrości i dużej mocy. Postanowił także zostać w Śródziemiu, tak jak inni nieliczni elfowie. Wśród nich byli: Círdan, Budowniczy Okrętów, Celeborn z Doriathu wraz z żoną Galadrielą oraz Gil-galad, Najwyższy Król Ñoldorów. U jego to boku został Elrond w Zewnętrznych Krainach.
Mam nadzieję, że pomogłam
Liczę na naj!
