Odpowiedź:
- Gdzie ja jestem?! - powiedział zakłopotany Scrooge
- Na mojej planecie - odezwał się tajemniczy głos
- Kim jesteś? - zapytał się staruszek i ku jemu oczu ukazał się drobny chłopiec
- Jestem Mały Książe, mieszkam na tej planecie. Chciałbym się ciebie o coś zapytać.
Nastała cisza. Po chwili chłopiec znowu się odezwał.
- Wygląda Pan jakby przeżył coś naprawdę niezwykłego. Pańskie spojrzenie jest inne od osób które kiedyś poznałem. Jestem bardzo ciekawy, czy możesz mi coś o tym opowiedzieć?
Scrooge przez chwilę się zająkał, jednak zaraz potem zaczął mówić - Co prawda nie mam pojęcia jak tu dotarłem, ale w moim życiu wydarzyło się coś o czym nigdy z pewnością nie za pomnę.
- Proszę, kontynuuj! - Mały książe powiedział to z co raz większym zaintersowaniem
- Kiedyś nienawidziłem świąt Bożego Narodzenia. Nie obchodził mnie fakt, że ten czas powinno się spędzać z bliskimi, śpiewając kolędy i jedząc razem wigilijny obiad. Byłem wtedy samolubny oraz egostyczny, dla mnie liczyłem się tylko ja. Wszystko jednak zmieniło się gdy odwiedziły mnie te nadzwyczajne istoty. Były to duchy, przychodziły one pokolei. Pierwszy pokazal mi moje przeszłe święta, następny te teraźniejsze, a ostatni ... pokazał mi moją śmierć. Przeraziłem się okropnie dlatego postanowiłem się całkowicie się zmienić. Do teraz żałuje swojego wcześniejszego podejścia do życia.
Mały książe się uśmiechnął - Wszystko się skończyło się dobrze. Nieprawdaż?
Zdziwiony Scroog reakcją chłopca odparł "tak"
- Nie musi Pan być tak zszokowany. Żeby zrozumiec ten świat trzeba czasu i wytrwałości, gdyż każdy popełnia błedy, nawet ja sam
- Dziękuje, jesteś naprawdę miłym chłopcem - mówiąc to staruszek lekko się uśmiechnął
- Tak w ogóle jak ma Pan na imię?
- Ah, Jestem Scrooge
