Erno Nemeczek był jedynym synem ubogiego krawca i najmłodszym spośród chłopców z Placu Broni. Miał jasne włosy i delikatną twarzyczkę. Ten szczupły, wątły i nieśmiały chłopiec, płaczący w chwilach słabości, zdawał się być stworzonym na kozła ofiarnego, lecz jak się okazało potrafił wykazać się cechami, charakterystycznymi dla prawdziwego mężczyzny.
W grupie, dowodzonej przez Janosza Bokę, miał najniższą rangę wojskową – był szeregowcem i musiał wykonywać rozkazy pozostałych chłopców. Chociaż czynił to chętnie i podporządkowywał się wszystkim z radością, miał poczucie niesprawiedliwości i żalu, że wszyscy oprócz niego już awansowali. Ważniejszą funkcję – sekretarza – pełnił w Związku Kitowców. Pomimo swego oddania i przywiązania do Placu Broni był lekceważony przez kolegów i najczęściej traktowany jak powietrze. Mały Nemeczek postanowił jednak zasłużyć na awans i zgłosił się jako ochotnik, by razem z Boką udać się do Ogrodu Botanicznego.
