Odpowiedź :
Odpowiedź:
Św. Franciszek jest bardzo wierzącą osobą, która nie tylko słowem, ale również czynem ukazuje swą miłość do Boga. Św. Franciszek, podobnie jak św. Aleksy, pochodzi z bardzo bogatej rodziny. Jednak postanawia dobrowolnie rozdać swe dobra materialne i wyruszyć na wieczną tułaczkę. Swą miłość do Boga manifestuje w sposób jawny: ciężko pracuje fizycznie, pomaga potrzebującym oraz żyje w ubóstwie.
Św. Aleksy udowadnia swą miłość do Boga w sposób bierny. Skazuje się on na wieczną ascezę, którą jest umartwianie ciała oraz duszy, ćwiczenie się w pokorze. Św. Aleksy jest bardzo odporny na wpływ bogactwa i dobrobytu. Potrafi przez 16 lat siedzieć pod schodami domu swego ojca- rzymskiego cesarza. Przez te lata nikomu nie wyjawił swej tajemnicy.
Jednak św. Franciszek bardzo miłował ludzi i chciał nieść im pomoc. Dążył do zapanowania harmonii między światem ludzi a zwierząt. Dla niego nie liczyło się tyle własne dobro, co dobro innego człowieka. Gdy spotkał trędowatego, który oznajmił mu, że powinien wrócić do Asyżu, że jego dom jest w ruinie, nie wahał się ani chwili. W Asyżu publicznie wyrzeka się dóbr materialnych i dostaje górę, na której zakłada swą pustelnię. Postanawia, że w dwa lata odnowi kościół św. Dawida i wywiązuje się z tej powinności. Następnie na podobieństwo czynów Jezusa zbiera dwunastu braci. Ma w sobie tyle dobra i miłosierdzia, że bez problemju oswoił dzikiego i groźnego wilka, który regularnie rąkał pobliską wieś. Nie pragnął on jednak sławy, wszystko to zrobił jedynie z dobroci serca. Myślą,że św. Aleksy równie mocno kochał Boga, o czym mógłby świadczyć złożony przez niego ślub czystości oraz opuszczenie żony w noc poślubną, aby udać się na wieczną tułaczkę. Jednak św. Aleksy okazywał swą miłość w inny sposób niż św. Franciszek. Dowodem jego oddania się w ręce Boga było prowadzenie spokojnego życia, które było zaledwqie zapowiedzią szczęśliwego życia pośmiertnego. Na Ziemik znosił upokorzenie i pogardę, na która\ą był ciągle narażony. Jego "pustelnią"było miejsce pod schodami własnego domu.
Aleksego dopiero po śmierci uznano za świętego, a św. Franciszek już za życia był za takiego uważany. Śmierci św. Aleksego towarzyszyły zjawiska cudowne: rozdzwoniły się dzwony, a kto podszedł do ciała, został uzdrawiany. Natomiast św. Franciszkowi Bóg pozostawił stygmaty- ślady męki, takie same jak u Chrystusa.
Uważam, że bliższy moim osobistym poglądom jest św. Franciszek, ponieważ jeszcze za życia uchodził za świętego i dlatego, iż czynnie pokazywał swą miłość do Boga.