Odpowiedź:
1.Powstanie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej często jest traktowane jako początek kształtowania się stalinizmu w Polsce. W swoim założeniu programowym PZPR miała sprawować władzę w imieniu „ludu pracującego miast i wsi”. Stała się partią rządzącą. Wprawdzie nie miała monopolu na rynku politycznym, ale pozostałe ugrupowania, jak Zjednoczone Stronnictwo Ludowe czy Stronnictwo Demokratyczne, były jej przybudówkami i pełniły funkcję pasa transmisyjnego – miały podejmować działania w tych środowiskach, w których wpływy PZPR były mniejsze.
2.Cała władza w kraju znalazła się w rękach aparatu partyjnego, który ustalał główne kierunki pracy administracji państwowej i nadzorował ich wykonanie. Co gorsza, przedstawicielami tego aparatu władzy często byli wychowankowie szkół partyjnych, podatni na indoktrynację, dodatkowo zachęcani do budowania systemu profitami, takimi jak zakupy w sklepach za żółtymi firankami (wyjaśnienie poniżej) czy możliwość otrzymania mieszkania.
3.Nad społeczeństwem czuwało Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego i jego pracownicy. Rozbudowano aparat terroru, gdyż paranoicznie obawiano się wszechobecnego wroga klasowego i imperialistycznego szpiega. Powiększono liczbę etatów w urzędach bezpieczeństwa na różnych szczeblach administracji. Podejrzany mógł być każdy obywatel.
4.Jednym z pierwszych etapów oczyszczania partii było utworzenie w lutym 1949 roku specjalnej Komisji Bezpieczeństwa KC PZPR. W listopadzie rozpoczęły się ataki na Gomułkę i jego współpracowników.
5.Zgodnie z zasadą centralnego planowania rozpoczęto realizację kolejnego planu na lata 1950–1955. Plan sześcioletni przyjęto w formie ustawy uchwalonej przez Sejm Ustawodawczy 21 lipca 1950 roku. Podobnie jak późniejsze plany pięcioletnie był wielokrotnie modyfikowany (choćby w związku z wojną koreańską i koniecznością zwiększenia nakładów na przemysł zbrojeniowy) i tylko w części zrealizowany. Priorytetem planu było zwiększenie inwestycji i polityka intensywnej industrializacji kraju na wzór radziecki.
6.Rozbudowa przemysłu zbrojeniowego miała związek z okresem zimnej wojny, a zwłaszcza narastaniem kryzysu koreańskiego. Stalinowi zależało na tym, żeby kraje demokracji ludowej były właściwie przygotowane na ewentualny konflikt. Na czele sojuszniczych armii dyktator radziecki chciał mieć oddane sobie osoby.
Wyjaśnienie:
