Odpowiedź :
Odpowiedź
1 . Od początku nierówny charakter walki. Istniała ogromna różnica sił pomiędzy wojskiem rosyjskim a oddziałami powstańców. Gdy wybuchało powstanie, małe polskie oddziały były w 40 różnych miejscach. Zamiast regularnej armii, stworzono oddziały partyzanckie w których większość NIE była wyszkolona i źle uzbrojona.
Początkowo Rząd Tymczasowy był rozproszony. To stefan Bobrowski kierował działaniami powstańców. Dyktator Ludwik Mierosławski został wezwany przez rząd stoczył dwie potyczki które przegrał. W efekcie czego uszedł z Królestwa. Gen. Marian Langiewicz był jego następcą. On także po porażce był zmuszony opuścić Kongresówkę. Został wprowadzony do więzienia przez Austryjaków. W Maju 1863 za kierowanie oddziałami stał się odpowiedzialny Rząd Tymczasowy. Był on zdominowany przez "białych" którzy oczekiwali pomocy z Zachodu, a ona nie nadeszła.
Wrzesień był trudnym miesiącem dla powstania (zaczął się głęboki kryzys). Opanowywać zaczął go 18 października 1863 Romuald Traugutt który w tym dniu obioł dyktaturę. Był to ostatni dyktator powstania. To on min. wprowadził dyscyplinę, czy powoływał regularne oddziały. Po części z chłopów powstały władze powiatowe. Powstanie niestety upadało, dlatego, że reorganizacja przybyła zbyt późno. Car Aleksander II wydał 2 marca 1864 dwa dekrety dzięki którym przeholował chłopów do obozu antypowstańczego.
Tarugutt i jego współpracownicy zostali schwytani 11 kwietnia 1864. Znaczyło to tyle, że powstanie dobiegło końca.
2. W rozwoju gospodarczym ziem trzech zaborów pod koniec XIX wieku nastąpił postęp, którego główną przyczyną były przemiany zachodzące w rolnictwie. Uwłaszczenie chłopów nastąpiło: w zaborze rosyjskim w roku 1864, w zaborze pruskim w latach 1811-1850, w zaborze austriackim w roku 1848.
Rozwój rolnictwa i postęp w uzyskiwaniu plonów był możliwy dzięki wprowadzeniu maszyn i narzędzi rolniczych: siewników, żniwiarek, młocarni parowych, kosiarek, wieloskibowych pługów oraz zastosowania nowych metod pracy, np. płodozmianu, intensywnego nawożenia (wprowadzenie nawozów sztucznych) i upowszechnienia nowych upraw.
Najpomyślniej rozwijało się rolnictwo na terenie zaboru pruskiego, gdzie wprowadzano wszystkie nowości, gwarantujące wydajność upraw. Szybko rozwijał się przemysł spożywczy (cukrownie, gorzelnie w Poznańskiem), dla potrzeb rolnictwa powstały fabryki maszyn rolniczych. Hipolit Cegielski założył firmę zajmującą się handlem narzędziami i maszynami rolniczymi, a następnie warsztaty naprawcze, które stały się zalążkiem przyszłej fabryki narzędzi i maszyn rolniczych. Rolnictwo w Wielkopolsce stało się w 2 połowie XIX w. żywnościowym zapleczem Niemiec.
W zaborze rosyjskim i austriackim rolnictwo było mało wydajne, a ponadto w zaborze austriackim zacofane. Po uwłaszczeniu wzrosło zapotrzebowanie na artykuły przemysłowe na wsi, jednocześnie wieś dostarczała dla przemysłu coraz więcej siły roboczej, ponieważ uwłaszczenie nie objęło chłopów bezrolnych.
W Królestwie Polskim przemysł rozwijał się przede wszystkim dzięki możliwości stałego zbytu towarów na rynkach wschodnich. Wielkim ośrodkiem przemysłu włókienniczego stał się okręg łódzki, gdzie produkowano wyroby bawełniane i wełniane. Głównymi ośrodkami przemysłu ciężkiego były: Zagłębie Dąbrowskie, Zagłębie Staropolskie, gdzie znajdowały się kopalnie węgla, rud żelaza, cynku i ołowiu, zakłady hutnicze, i Warszawa, gdzie koncentrował się przemysł maszynowy.
W zaborze pruskim największym ośrodkiem przemysłowym był Górny Śląsk (zagłębie węglowe i hutnicze), który dostarczał 1/3 produkcji węgla i stali dla Cesarstwa Niemieckiego.
Wyjaśnienie: