“Chociaż lepiej jest modlić się w miejscach na to przeznaczonych, to jednak takie należy wybierać, które mniej pociągają zmysły, a tym samym mniej wstrzymują ducha w dążeniu do Boga. Zachętę do tego mamy w słowach naszego Zbawiciela. Gdy niewiasta samarytańska zapytała Go, jakie miejsce jest odpowiedniejsze na modlitwę, świątynia czy góra, Chrystus jej odpowiedział, że prawdziwa modlitwa nie jest zależna od świątyni ani od góry, lecz prawdziwi czciciele, w jakich upodobał sobie Bóg, to ci, którzy Go chwalą w duchu i w prawdzie (J 4, 24). Chociaż więc świątynie i miejsca święte są przeznaczone na modlitwę, to jednak dla skupienia wewnętrznego i przestawania z Bogiem należy takie z nich wybierać, które mniej zajmują i mniej pociągają zmysły. Niech to więc nie będzie miejsce przyjemne i rozkoszne dla zmysłów, gdyż wtedy zamiast skupić ducha w Bogu znajdzie się rozrywkę, upodobanie i zadowolenie zmysłów. Toteż na modlitwę odpowiedniejsze jest miejsce samotne, a nawet surowe, gdyż wtedy duch mocny będzie się wzbijał wprost ku Bogu”. (św. Jan od Krzyża, Droga na Górę Karmel III, 39, 2)
“Takiego [należy] szukać sobie miejsca do modlitwy, gdzie by się nic nie obijało o uszy [człowieka], co by mu mogło sprawić roztargnienie”. (św. Teresa od Jezusa, Droga doskonałości 28, 5)
