Szlachta uważała ze ustrój który panuje w Rzeczypospolitej jest bardzo dobry i nie wymaga zmian. Argumentowali to tym ze głos każdego szlachcica liczył się tak samo bez względu na to czy jest on magnatem czy gołotą. Dopiero pod koniec XVIII wieku cześć szlachty zdała sobie sprawę ze ten stan rzeczy w dużej mierze odpowiada za powolny upadek kraju
