1. Przeczytaj tekst o znaku i umieść na schemacie cechy, które go charakteryzują. Dopisz te
informacje, które uznasz za ważne.
Najogólniej rzecz ujmując, jest to postrzegany zmysłami element wywołujący określone
skojarzenia - nośnik informacji o rzeczywistości. Każdy znak ma dwie strony: oznaczającą,
czyli formę (np. grzmot, chmura, czerwone światło), i oznaczaną, czyli treść (np. burza,
deszcz, zakaz). Forma ma charakter materialny, poznawalny, zmysłowy. Związek między
formą a treścią znaku nie jest motywowany żadnym podobieństwem, np. znakiem żałoby dla
naszego kręgu kulturowego jest czerń, dla Chińczyków i Japończyków - biel.
Każdy znak ma zawsze odbiorcę, umiejącego odczytać sens przez formę, ale nie każdy
ma świadomego nadawcę, np. żółknące liście, gorączka.
Znaki mogą tworzyć system, tzn. stanowić uporządkowany zbiór elementów, np. znaki
drogowe, światła sygnalizacyjne.
Iwona Półciennik, Daniela Podlawska, Słownik wiedzy o języku, Wydawnictwo ,,Park",
Bielsko-Biała 2005, s. 317.